„Prezydenci na Uchodźstwie”

Listopad to miesiąc szczególny dla naszej Ojczyzny. To okres celebrowania naszej niepodległości, przypominania wydarzeń historycznych ważnych dla naszej państwowości oraz czas pamięci o Bohaterach Narodowych, bez których zapewne Polska nie podniosła by się z niewoli. Karty naszej przeszłości są wielobarwne. Nie brakuje w nich okresów chwały i potęgi, ale są długie lata upadku, okupione krwią przodków i ich dążeniami do wolności. Są karty historii, które budzą szacunek i stanowią fenomen na skalę Europy i Świata. Takie fakty przedstawia wystawa wyeksponowana w holu głównym Bursy pt. „Prezydenci na Uchodźstwie”, która została przygotowana przez IPN. Głównym celem Rządu RP na Uchodźstwie było zapewnienie prawno-międzynarodowej ciągłości państwa polskiego. Funkcję Prezydenta RP obejmowało w latach 1939-1990 kolejno sześciu mężów stanu: Władysław Raczkiewicz, August Zaleski, Stanisław Ostrowski, Edward Raczyński, Kazimierz Sabbat i Ryszard Kaczorowski. Polski rząd emigracyjny był swego rodzaju fenomenem okresu II wojny światowej. Traktowany jest jako legalna kontynuacja władzy II Rzeczypospolitej. Przyczynił się między innymi do scalenia polskiego podziemia niepodległościowego w ramach struktur Związku Walki Zbrojnej, który później przeobraził się w Armię Krajową. Rząd emigracyjny funkcjonował, aż do 1990 r. kiedy to po zaprzysiężeniu Lecha Wałęsy, Prezydent RP Ryszard Kaczorowski przekazał mu insygnia władzy. Oznaczało to koniec rządu emigracyjnego.

Tym samym, władze emigracyjne pozostały wierny doktrynie, którą w 1945 r. wyraził Prezydent Raczkiewicz: „Prawo Rzeczypospolitej włożyło na mnie obowiązek przekazania po zawarciu pokoju urzędu Prezydenta Rzeczypospolitej w ręce następcy powołanego przez Naród w wolnych od wszelkiego przymusu i wszelkiej groźby, demokratycznych wyborach. Uczynię to niezwłocznie, gdy Naród będzie w stanie wyboru takiego dokonać”.

Zachęcamy do pogłębienia wiedzy i zapoznania się, kim byli ludzie, których życie to przykład wierności i oddania Ojczyźnie, ludzie którzy tak kochali swój kraj, że nigdy nie zaprzestali starań o jego wyzwolenie.