Strona Bursy Szkolnej Nr 3 w Lublinie

Dorota Ewert

Wieczór Andrzejkowy

Dnia 29.11.2023 r. w naszej bursie zgodnie z tradycją odbył się wieczór wróżb andrzejkowych. Wszyscy mogli zapoznać się z pochodzeniem Andrzejek, obrzędami i tradycjami z nim związanymi. Młodzież przygotowała klasyczne wróżby dla swoich koleżanek i kolegów. Podczas wspólnej zabawy można było zadać pytanie wyroczni o swoje plany na przyszłość, powróżyć sobie z ręki, a także z kart. Poznać swój przyszły stan matrymonialny (kubeczki z przepowiedniami) oraz imię swojego wybranka bądź wybranki (andrzejkowe serca). Wszystkie próby poznania swojego losu cieszyły się bardzo dużym zainteresowaniem.

W dalszej części wieczoru odbyła się dyskoteka podczas, której przeprowadzony został konkurs na najciekawszą kreację andrzejkową. Laureaci konkursu otrzymali nagrody książkowe oraz dyplomy. Wszyscy uczestnicy dyskoteki bawili się wyśmienicie, tworząc koła, barwne korowody, a także tańcząc w parach. Był to wieczór niezapomnianych wrażeń i atrakcji.

„Inspirujący świat zwierząt”

To tytuł konkursu na stylizację paznokci organizowanego dla młodzieży burs i internatów miasta Lublina, który odbył się 21.11.2023 r. w naszej placówce. Oczywiście, najistotniejszym elementem oceny stanowiły paznokcie modelek, ale dopełnieniem był przygotowany strój, makijaż i fryzura nawiązującą do przewodniego motywu konkursu. Jury bacznie przyglądało się postępom w tworzeniu wzorów, oceniając: pomysł, stopień trudności, precyzję wykonania oraz zgodność z tytułem konkursowym.

Po regulaminowym czasie nastąpiła prezentacja modelek. Uczestniczki omówiły w kilku zdaniach swoją inspirację, motyw stylizacji, technikę wykonania. Eksperci po burzliwych obradach ogłosili werdykt.

I miejsce  – zajęła Wanessa Ś. z Bursy Szkolnej Nr 5 i Kaja K. z Bursy Szkolnej Nr 3

II miejsce – zajęła  Natalia P. z Bursy Szkolnej Nr 5

Zwyciężczynie otrzymały dyplomy i nagrody, a modelki drobne upominki i podziękowania za udział w konkursie. Gratulujemy i życzymy dalszych sukcesów. Serdeczne podziękowania składamy Państwu Wychowawcom.

Wyjście do Muzeum na Zamku Lubelskim

2 listopada Sekcja Turystyczna naszej Bursy wzięła udział w Akcji Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego „Darmowy listopad w rezydencjach królewskich” 🏰🏰🏰.

Z tej okazji udaliśmy się do Muzeum na Zamku Lubelskim, gdzie mogliśmy zapoznać się z ciekawymi wystawami :

✔️ Śladami przeszłości. Najdawniejsze dzieje ziemi lubelskiej

✔️ Monety i medale na ziemiach polskich od X do XX wieku

✔️ Historia uzbrojenia i malarstwo batalistyczne

✔️ Galeria sztuki zdobniczej i malarstwa europejskiego od XVI do XX wieku

✔️ Grupa Zamek i awangarda

✔️ Galeria malarstwa polskiego XIX i XX wieku.

Pomimo mroźnej pogody 🥶❄️ przez cały czas uśmiech gościł na naszych twarzach 😊.

Zapraszamy do obejrzenia fotorelacji z tego wyjątkowego popołudnia

„Prezydenci na Uchodźstwie”

Listopad to miesiąc szczególny dla naszej Ojczyzny. To okres celebrowania naszej niepodległości, przypominania wydarzeń historycznych ważnych dla naszej państwowości oraz czas pamięci o Bohaterach Narodowych, bez których zapewne Polska nie podniosła by się z niewoli. Karty naszej przeszłości są wielobarwne. Nie brakuje w nich okresów chwały i potęgi, ale są długie lata upadku, okupione krwią przodków i ich dążeniami do wolności. Są karty historii, które budzą szacunek i stanowią fenomen na skalę Europy i Świata. Takie fakty przedstawia wystawa wyeksponowana w holu głównym Bursy pt. „Prezydenci na Uchodźstwie”, która została przygotowana przez IPN. Głównym celem Rządu RP na Uchodźstwie było zapewnienie prawno-międzynarodowej ciągłości państwa polskiego. Funkcję Prezydenta RP obejmowało w latach 1939-1990 kolejno sześciu mężów stanu: Władysław Raczkiewicz, August Zaleski, Stanisław Ostrowski, Edward Raczyński, Kazimierz Sabbat i Ryszard Kaczorowski. Polski rząd emigracyjny był swego rodzaju fenomenem okresu II wojny światowej. Traktowany jest jako legalna kontynuacja władzy II Rzeczypospolitej. Przyczynił się między innymi do scalenia polskiego podziemia niepodległościowego w ramach struktur Związku Walki Zbrojnej, który później przeobraził się w Armię Krajową. Rząd emigracyjny funkcjonował, aż do 1990 r. kiedy to po zaprzysiężeniu Lecha Wałęsy, Prezydent RP Ryszard Kaczorowski przekazał mu insygnia władzy. Oznaczało to koniec rządu emigracyjnego.

Tym samym, władze emigracyjne pozostały wierny doktrynie, którą w 1945 r. wyraził Prezydent Raczkiewicz: „Prawo Rzeczypospolitej włożyło na mnie obowiązek przekazania po zawarciu pokoju urzędu Prezydenta Rzeczypospolitej w ręce następcy powołanego przez Naród w wolnych od wszelkiego przymusu i wszelkiej groźby, demokratycznych wyborach. Uczynię to niezwłocznie, gdy Naród będzie w stanie wyboru takiego dokonać”.

Zachęcamy do pogłębienia wiedzy i zapoznania się, kim byli ludzie, których życie to przykład wierności i oddania Ojczyźnie, ludzie którzy tak kochali swój kraj, że nigdy nie zaprzestali starań o jego wyzwolenie.

Święto Niepodległości

„Gdy widzisz ptaka w locie jak wolny jest

Jak płynie sobie aż po nieba kres…”

te słowa Marka Grechuty w utworze „Wolność” uświetniły nam obchody 105. Rocznicy Odzyskania przez Polskę Niepodległości.14.11.2023 r. w auli naszej bursy odbył się wieczór poetycko-muzyczny z okazji Święta Niepodległości. Chcąc uczcić dzień 11 listopada młodzież stworzyła niepowtarzalny klimat tego wyjątkowego dnia.Nie zabrakło znanych wierszy o tematyce patriotycznej: „Wstań Polsko moja!”, „Polska to my”, „Ta, co nie zginęła”, „Polsko, nie jesteś Ty już niewolnicą”, „Gawęda o miłości ziemi ojczystej” oraz pieśni: „Pierwsza Brygada”, „Wojenko, wojenko”, „O mój rozmarynie”, „Szara Piechota”. Mogliśmy także usłyszeć „Rotę w wykonaniu Weroniki R. przy akompaniamencie skrzypiec Zuzanny R.Piosenkę „Wolność” zaśpiewała Patrycja P.Wychowankowie w sposób interesujący przedstawili historię wydarzeń z czasów I Wojny Światowej oraz historię odradzania się Państwa Polskiego po 123 latach niewoli.

„Moja Ojczyzno…”

We wtorek – 14.11.2023 r. w siedzibie lubelskiego oddziału IPN odbył się po raz drugi konkurs poezji patriotycznej organizowanej przez Bursę Szkolną Nr 2 w refleksyjnej i podniosłej atmosferze. W wydarzeniu wzięło udział 20 uczestników z burs i internatów Lublina. Naszą placówkę reprezentowało dwoje wychowanków: Łukasz P. Z grupy IVa, który wyrecytował „Taki kraj” Jana Pietrzaka oraz Izabela W. z grupy II, która zaprezentowała XLI liryk Jana Kasprowicza z „Księgi ubogich”. Interpretacja wiersza w wykonaniu Izy zdobyła uznanie wśród Jury otrzymując drugą nagrodę. Konkurencja tegorocznego konkursu została oceniona na wysokim poziomie, a werdykt komisji był jednomyślny. Gratulujemy wszystkim uczestnikom, a zwłaszcza naszej koleżance za osiągnięty sukces.

Miłość bez jutra

We wtorek 07.11.20243 r. w auli bursy odbyło się spotkanie związane z ogólnopolską akcją „BohaterON – włącz historię”, do której nasza placówka włącza się od kilku lat. Jej celem jest szerzenie wiedzy o Powstaniu Warszawskim i jego Bohaterach.

W tym roku spotkanie opatrzone było tytułem zaczerpniętym z wiersza Tadeusza Gajcy – „Miłość bez jutra” i poruszało temat miłości w Powstaniu. Wydawałoby się, że w  warunkach wojny, śmierci, strachu, ciągłego terroru, ludzie walczą o egzystencjalne sprawy, ale uroczystość rozwiała wszelkie wątpliwości. W każdych, nawet ekstremalnych, warunkach potrzeba miłości, przynależności, akceptacji jest istotna i może tym bardziej nabiera głębszego sensu i znaczenia. Nadzieję w tych trudnych czasach dawała miłość. To ona w tych okolicznościach ostatecznych była próbą powrotu do normalnego życia, namiastką dawnej przedwojennej rzeczywistości. To były miłości, które próbowały pokonać rozpacz, zwątpienie, strach, chociaż nie miały gwarancji przyszłości. Podczas spotkania oprócz występów młodzieży mogliśmy obejrzeć wspomnienia Powstańców, którzy opowiadali, będąc już u schyłku życia, o swoich przeżyciach, pierwszych uczuciach. Były to bardzo wzruszające wspomnienia, budzące refleksję, zadumę, ale także radość, która niejednokrotnie pojawiała się na twarzach osób, którym przyszło przeżywać młodość w warunkach wojny i okupacji. Odnosiło się wrażenie, że w ich opowieściach nie słychać żalu, złości, a raczej spełnienie i akceptację wobec losu, w którym musieli się odnaleźć i zachować „jak trzeba”.

Według oficjalnych statystyk w czasie Powstania Warszawskiego zawarto 256 małżeństw. W rzeczywistości liczba ślubów była większa, nie zawsze bowiem dało się, dopełnić obowiązku rejestracji. Procedurę maksymalnie uproszczono, zapowiedzi dawano tylko raz, albo wcale, a sama ceremonia trwała zaledwie kilka minut. Nietypowe bywały obrączki, często zastępowały je nakrętki, a najlepszym prezentem ślubnym okazywało się zwolnienie ze służby na najbliższą noc. Jedna z łączniczek wspomina, że w dniu jej ślubu koledzy roznieśli za nią wszystkie meldunki,  inna para otrzymała zaś w prezencie ślubnym wannę pełną wody do kąpieli. Często ślubów udzielano w piwnicach lub mieszkaniach prywatnych. Zresztą decyzje o ślubie  często podejmowane były zupełnie spontanicznie. Przyszłości nie planowano na lata, liczyły się tylko najbliższe godziny.

Warto pamiętać, że podczas Powstania Warszawskiego ginęli młodzi ludzie, którzy chcieli żyć, kochać, założyć rodziny, a na koniec zestarzeć się przy bliskiej osobie. Zamiast tego spotkała ich śmierć, a w najlepszym wypadku emigracja lub stalinowskie więzienie.

„Miłość bez jutra”, Tadeusz Gajcy

Mój sen śmiertelny ciałem spełniasz
i słowem płochym w śnie poczętym:
puszysta włosów twoich perła
jak promień krągły w pościel spływa,
gdzie dłoń pierzasta jak z igliwia
rozdziela cienie ciał od lęku.

Mówimy szeptem krwi łagodnej
słuchając w sobie: niech w nas płynie,
niech niesie – światło jak w roślinie
prześwietli serc planety małe
i obudzimy się słuchając
szelestu chmur i grania wody.

Bo tyle tylko jest w nas ciepła,
co dłoń zdziwiona objąć zdoła,
i trwogi tyle, co zakrzepła
wyryje w twarzy łza jak z ognia,
i głosu w nas, co wydać może
w kielichu warg języka ostrze.

Niech płynie w nas – mówimy jeszcze
ten szmer ciemności, póki księgę
obłoków wiatr przegina miękką.
Bo tyle tylko wiary w pieśni,
ile obrazu pod powieką
ziemi odbitej ostatecznie.

Ogień Niepodległości

Niepodległości ma ochronić od zapomnienia pamięć o bohaterach i wydarzeniach… Pamiętam

wycieczka do Państwowego Muzeum na Majdanku

26 października 2023 r. Sekcja Turystyczna naszej Bursy uczestniczyła w wycieczce edukacyjnej do Państwowego Muzeum na Majdanku. Zwiedzanie rozpoczęliśmy pod Pomnikiem Walki i Męczeństwa. Następnie przeszliśmy przez bramę obozowa do Sektora SS, gdzie mogliśmy zobaczyć łaźnie i komory gazowe. Wystawy: „Majdanek. Przeszłość i teraźniejszość”, „Lublin pod okupacją”, „Więźniowie Majdanka”. Bardzo duże zainteresowanie wzbudziły w nas baraki i ekspozycja: „Warunki bytowe”. Swoją wędrówkę po obozie zakończyliśmy przy Krematorium i Mauzoleum. Wyjście edukacyjne przybliżyło nam historię obozu koncentracyjnego i zagłady na Majdanku. Mogliśmy aktywnie budować swoją wiedzę na temat funkcjonowania obozu na podstawie wspomnień byłych więźniów.

Wycieczka na Stare Miasto

Dnia 11.10.2023r. młodzież naszej bursy pod opieką wychowawczą wybrała się na wycieczkę na Stare Miasto. Jest to już wieloletnia tradycja, kiedy nowi wychowankowie przybywający do Lublina zwiedzają na początku roku szkolnego zabytki naszego miasta, które są chlubą stolicy Lubelszczyzny. Pod Zamkiem Lubelskim serdecznie przywitała nas Pani Beata – przewodnik Polskiego Towarzystwa Turystyczno – Krajoznawczego w Lublinie. Pani Przewodnik od wielu lat rozbudza w naszej młodzieży wrażliwość na piękno zabytków „miasta młodzieży”. Spod Zamku rozpoczęliśmy naszą wycieczkę, poznaliśmy historię Zamku i jego różne funkcje w dziejach historii. Następnie przeszliśmy przez Bramę Grodzką na Wzgórze Starego Miasta, jednej z najstarszych części Lublina. To tu działy się najważniejsze wydarzenia w historii miasta, tędy chadzali wybitni mieszkańcy i goście. Pani Przewodnik zachwycała nas historycznymi opowieściami o pięknych, zabytkowych kamienicach znajdujących się na Rynku stanowiącym serce historycznego Lublina. Potem przeszliśmy na róg ulicy Jezuickiej, gdzie znajduje się „kamień nieszczęścia”, o którym krąży makabryczna legenda. Następnie spacerowaliśmy Uliczkę Rybną do Placu Rybnego,  poznając jej niepowtarzalny urok i klimat. Zwiedzanie Starego Miasta tętniącego życiem o każdej porze roku zakończyliśmy pod Bramą Krakowską. Tutaj pożegnaliśmy się z Panią Beatą, z wdzięcznością podziękowaliśmy za przekazanie nam ciekawej historii i interesujących legend związanych z zabytkami Starego Miasta.